Dit tweede deel van de ‘Saladin’-trilogie begint waar Arend eindigde. In 1163 wordt de Saksische edelman John van Tatenic gemarteld door de kruisvaders in Jeruzalem en maakt zijn vriend Saladin zich klaar voor een veldtocht naar Egypte. In Arend werd vooral de nadruk gelegd op de ontwikkeling van de twee hoofdpersonages. Hoewel ze afkomstig zijn uit verschillende culturen, ontstaat een solide vriendschap, gebaseerd op wederzijds respect.
In Koninkrijk komt deze vriendschap onder druk te staan omdat beiden trouw hebben gezworen aan hun respectievelijke vorsten. John krijgt genade van koning Amaric na een wel erg spectaculair godsoordeel en wordt aangesteld als spion en leraar van de (melaatse) troonopvolger. Saladin blijft ondanks alle verwikkelingen trouw aan de Syrische koning en verovert in diens naam het rijke Egypte. In tegenstelling tot in het eerste boek is er nu weinig interactie tussen de twee hoofdpersonages en zijn hun ontmoetingen en confrontaties minder natuurlijk. Beiden zetten zich in voor een blijvende vrede tussen de Franken en de Saracenen, maar de politieke intriges en wisselende bondgenootschappen in het onstabiele Nabije Oosten verhinderen hun goedbedoelde pogingen. De verdeeldheid tussen de Egyptische sjiieten en de Syrische soennieten vertraagde Saladins ambitie om kalief te worden in Caïro, en bijna een eeuw geleden woedde er ook al een strijd tussen de emirs van Aleppo en Damascus. Alle hoven zijn slangenkuilen van intriganten; zo worden viziers in Egypte niet oud en strijden in Jeruzalem verschillende edellieden om regent te worden van een zwakke, minderjarige koning.
Ondanks alles is de Amerikaanse historicus Jack Hight ervan overtuigd dat tijdens de kruistochten aan beide zijden goede en slechte mensen te vinden waren, en dat het simplistisch is om een van de partijen louter als barbaren af te schilderen. Het verhaal wordt vooral vanuit het Saraceense oogpunt verteld, waaruit duidelijk blijkt dat hun beschavingsniveau en tolerantie op een hoger peil stonden.
De ‘Saladin’-trilogie is een — weliswaar intelligent — actiegebeuren met talloze veldslagen en (ouderwetse) belegeringen van steden. Het levert een verhaal op dat soms interessant is, zoals de rol van de sekte van de Assassijnen, beroepsmoordenaars om den brode; maar soms wat te veel focust op de gewelddadige strijd. Koninkrijk weet iets minder te overtuigen dan het eerste boek, maar blijft boeiend genoeg om te doen uitkijken naar het afsluitende deel van deze reeks rond een boeiend personage uit de wereldgeschiedenis.
[Julien Schmit] Verberg tekst

Onderwerp van dit tweede deel (na 'Arend'*) van een trilogie is de figuur van Saladin (1137-1193), de grote tegenstander van de Europese vorsten tijdens de Derde Kruistocht. Het is tegenwoordig een punt van twijfel onder historici of hij een Arabier, een Koerd of een Turk was. In dit deel slaagt Saladin erin om heerser over Egypte te worden. Van daaruit probeert hij zijn invloed over Palestina en Syrië uit te breiden. Aanvankelijk denkt hij met de christenen in een soort bondgenootschap te kunnen leven, maar gaandeweg wordt zijn uiteindelijke doel om ze geheel te verdrijven en Jeruzalem in te nemen. Dit laatste doel bereikt hij in dit deel door zijn eigen verkeerde of overmoedige beslissingen nog niet. De auteur combineert een aansprekende, pittige schrijfstijl met gedegen historische achtergrondkennis. Door dit laatste krijgt men ook een uitstekend beeld van de interne spanningen in het christelijke koninkrijk Jeruzalem. Een historische roman in optima forma. Enkele kaarten maken de lezer letterlijk wegwijs. In een nawoord verantwoordt de auteur enkele persoonlijke afwijkingen van de feiten. Kleine druk. Verberg tekst