Dit derde boek over de kleine Franse held bevat niet eerder gebundelde verhalen, samengebracht door Anne, de dochter van Goscinny, en tekenaar Sempé. Het is meteen een soort eerbetoon aan René Goscinny. De korte verhalen zijn ondergebracht in drie afdelingen, waarbinnen ze eerder los van elkaar staan. Onder 'Het nieuwe schooljaar' lees je o.m. over de nieuwe club van Nicolaas' vrienden, het eten op school of een bezoekje bij een vriendje thuis. In de afdeling 'De verjaardag van Chlotarius' gaat het over een verjaardagsfeestje, maar ook over bijles wiskunde, een nieuwe leerling en Chlotarius die gaat verhuizen. In 'Meneer Biervliet let in het speelkwartier op ons' vertelt Nicolaas over de nieuwe surveillant, een bezoek met de klas aan het circus, de tekenles enz.. Het zouden stuk voor stuk heel gewone, dagdagelijkse belevenissen zijn, ware het niet dat Nicolaas en zijn vrienden ze telkens opnieuw laten uitmonden in chaos. Zoals zoveel kinderen zijn de kleine belhamels echte anarchisten. Of ze nu een konijn boetseren, overlopertje spelen of tekenen, altijd lopen de door volwassenen in gang gezette initiatieven uit de hand en eindigen in regelrechte vechtpartijen, waar de kinderen de grootste lol mee hebben: "Maar er luisterde niemand naar hem: we waren allemaal aan het vechten en aan het lol trappen. En toen ging de bel. "In de rij en ik wil jullie niet meer horen!" zei Bouillon, bij wie zelfs het wit van zijn ogen rood was. Vreemd, ik had de indruk dat dit speelkwartier veel korter was dan anders; dat komt misschien omdat we zo lekker gespeeld hebben. Want overlopertje is hartstikke leuk! Maar, onder ons gezegd, met zulke ogen heeft surveillant Bouillon vast niet vaak lol!" Deze droge commentaar van Nicolaas typeert hem helemaal. Eerst drijft hij mee de volwassenen tot wanhoop en dan zet hij ze nog eens extra in hun hemd. De kinderlijke opvatting van plezier maken verschilt duidelijk van die van grote mensen. [Jan Van Coillie] Verberg tekst

Vierde deel* in de reeks verhalenbundels over het dagelijkse leven van de (basis)schooljongen Nicolaas, de ik-figuur. "Le petit Nicolas" is een wereldwijd succes vanaf 1959. Door de ogen van de jongen wordt een beeld gegeven van de hem omringende wereld van volwassenen: zijn ouders, een oom, de buurman en de schooljuffrouw. Samen met zijn vrienden beleeft Nicolaas hilarische en ontroerende (huiselijke) avonturen, waarbij alles escaleert in een kleine of iets grotere ramp. Identificatiemogelijkheden voor lezers vanaf ca. 10 jaar. Volwassenen zullen vooral genieten van de knipoog naar normen en waarden en van de laconieke kinderopmerkingen. Vlotte, verhalende schrijfstijl. De auteur is tevens bekend van stripreeksen als Asterix en Lucky Luke. De zwart-wittekeningen ondersteunen de sfeer en voegen soms iets extra's toe; niet overal zijn ze geplaatst bij de desbetreffende tekst. De kleinere tekeningen rondom de teksten verlevendigen de bladspiegel; het zijn vaak details uit andere afbeeldingen. De illustrator werkt voor Paris-Match en The New Yorker. Verzorgde uitgave vol humor voor jong en oud vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst