Kinderen van de leeuwendochter is een avontuurlijk overlevingsverhaal met wat levenswijsheid. In De leeuwendochter, R.H. Schoemans' eerste verhaal over de oertijd, kreeg 'leeuwendochter' Ank-Thi, die speciale gaven bezit, de leiding over haar bergstam. Na een aanval van de jagers van Kelme, die op de vrouwen van de stam uit zijn, verenigen ze zich met de kuststam van de Robbenjagers, die worden aangevoerd door stammoeder Ho-Ste. In het tweede boek zijn Ank-Thi's dochters, de tweeling Ba-Xhi en Ba-Xho, de hoofdpersonen. Met hun rosse krulharen en hun ijskoude blauwe ogen boezemen ze de jongens en mannen schrik in. Bovendien blijken zij ook de 'gave' te bezitten. Na de dood van twee jonge jagers krijgen ze de hele stam tegen zich en vluchten ze. Ze zoeken bescherming bij 'de monsterman', een overlevende van de stam van Kelme, maar algauw wordt duidelijk dat hij de zusjes slechts wil gebruiken om een nieuwe stam te stichten. De sfeer van het verhaal leunt aan bij andere oertijdverhalen, zoals de 'Feun'-reeks van Paul Kusterman, Vuurmeisje (Davidsfonds, 2004) van Dirk Bracke, of Torak en de wolf van Michelle Paver (The House of Books, 2003). Met precisie beschrijft Schoemans o.m. de wapens, het knopen van een net, een dodenwake en de kledij, waarmee de oermensen zich beschermen tegen hitte en kou. De vrouwelijke hoofdpersonen zijn sterke persoonlijkheden met een bijzondere kracht. Hun gave is dat ze verstandiger zijn dan de andere stamleden: ze leren nl. uit het verleden, passen hun kennis toe in het heden en kijken vooruit naar de toekomst. Hun acties tonen helder de evolutie van de mens. In de gevaren die de meisjes trotseren kun je de link naar hedendaagse problemen leggen: de schrik voor het andere en onbekende, de ondergeschiktheid van de vrouw, ontvoering en misbruik. Ook de korte proloog wijst in die richting: "verdrukking, oorlog en haat tegenover iedereen die anders lijkt, teisteren de mensheid sinds de vroegste tijden". Schoemans vertelt onderhoudend en sfeervol. Het avontuurlijke verhaal is een ode aan de moed en wijsheid van de vrouw en bereidt jonge lezers voor op het grotere werk, zoals de cyclus van 'De Aardkinderen' van J.M. Auel. [Jet Marchau] Verberg tekst

Vijftienduizend jaar geleden: de tweelingzusjes Ba-Xhi en Ba-Xho, dochters van Ank-Thi uit 'De leeuwendochter'* (Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen 2007), zijn bijzonder: ze weten alles van geneeskrachtige kruiden, kunnen een wild paard temmen en jagen zelfs volwassen mannen angst aan. Als een jonge jager omkomt bij de jacht, krijgen Ba-Xhi en Ba-Xho de schuld. Ze brengen ongeluk volgens de stamleden. Samen gaan de zusjes op zoek naar een verminkte man die veel over tweelingen weet, in de hoop dat hij hen kan redden. Ondanks de originele invalshoek - hoe kijken mensen in de prehistorie aan tegen het verschijnsel tweeling - is de gelijkenis met de serie van Jean M. Auel wel erg groot. Auels hoofdpersoon Ayla is eveneens een buitenbeentje, is al op jonge leeftijd medicijnvrouw, temt een paard en heeft bijzondere gaven. Helaas gaat de vergelijking niet op wat betreft de leesbaarheid: door de onbekende uitdrukkingen en de vele namen is het boek niet erg toegankelijk. Het boek geeft een goed beeld van het leven, gewoonten en gebruiken in de prehistorie, maar wie het werk van Auel gelezen heeft, zal dit jeugdboek slechts een flauwe echo vinden. Vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

Het verhaal speelt zich ongeveer vijftienduizend jaar geleden af in Europa bij de oceaan. Ank-Thi de Leeuwendochter, kleindochter van Taktil, is de nieuwe stammoeder van de landmensen. Ze zijn verhuisd en wonen al vele jaren bij de Robbenstam. De landmensen trekken over de bergen en jagen op paarden, elanden en oerossen. De mannen van de Robbenstam jagen op het strand en in het moeras. Ze leren elkaar de technieken om voedsel te vinden. Ank-Thi, gehuwd met de jager To-Mbo, is de moeder van de rosharige tweeling Ba-Xhi en Ba-Xho. Wanneer er twee jonge jagers sterven, krijgt de tweeling de schuld. Vooral Isj, lid van de Robbenstam, is hun vijandig gezind. De tweeling, meegelokt door de monsterman van een vijandige stam, wordt door hem op een eiland gevangen gehouden. De twee meisjes kunnen ontsnappen. Ze verzorgen hun gewonde stamleden. Ze blijken dus wonderkinderen te zijn en geen ongeluksbrengers. Het door hen getemde paardje Abi wordt vanaf dan als een nuttig dier beschouwd. Net zoals het vorig deel is ook dit boek een spannend verhaal over het harde bestaan in de prehistorie. Schoemans verzint allerlei namen voor zijn personages en bootst hun taal na door ‘uh’-kreetjes.

Verberg tekst