De titel is een citaat uit Kafka's brieven aan Milena: "Liefde is, dat jij het mes bent, waarmee ik in mezelf wroet". De mannelijke protagonist, Jaïr, begint een briefwisseling met een vrouw, Mirjam, die hij slechts één keer vanuit de verte gezien heeft op een schoolreünie in gezelschap van haar echtgenoot. Hij stelt haar voor een schriftelijke relatie met hem te beginnen, een verhouding "van ziel tot ziel". In zijn brieven gaat hij op zoek naar de absolute waarheid over zichzelf. Hij wil bloeden, zijn eigen innerlijk onvoorwaardelijk aan deze vrouw schenken, hij wil het absolute karakter van de liefde uitzoeken met voorbijgaan aan alledaagse conventies en platitudes. In Jaïrs opvattingen hebben geliefden het niet over boodschappen doen of schoenen poetsen. Mirjam gaat op zijn voorstel in, hoewel de lezer nooit haar brieven zal lezen; inhoudelijk zijn ze alleen af te leiden uit wat Jaïr haar antwoordt.
Jaïrs proza is geëxalteerd. Hij peilt naar en beschrijft zielenroerselen, droombeelden, omcirkelt op velerlei manieren datgene wat voor hem absolute liefde is. De dagelijkse werkelijkheid duikt alleen maar schimmig, aan de periferie op. Dat maakt dat er niet echt veel gebeurt, maar toch gaat de lezer participeren. Die realiteit blijkt uiteindelijk niet te weren. Mirjam hoopt op een werkelijk contact, wil Jaïr de ogen openen zodat het kind in hem weer tevoorschijn komt. Dan breekt Jaïr de correspondentie af, hij kan de gevolgen niet aan, vreest ze. Het tweede deel brengt Mirjams dagboek, dat begint nadat het briefcontact verbroken is. Inwendig gaat haar dialoog met Jaïr door, verwordend tot één grote psychische chaos. En dan in het derde deel gaat de telefoon: Jaïr belt op. Een 25 bladzijden lange dialoog, vanuit verschillende standpunten, het uiteindelijk naar elkaar toehollen om een trauma uit Jaïrs kindertijd en een dito in het leven van zijn zoon te verzoenen.
Een boek over de absolute liefde, over de absolute eenzaamheid tevens, over de onmogelijkheid uit je eigen leven los te breken en door te dringen tot de andere. Een boek dat getuigt van groot literair meesterschap, met een scherp oog voor details, voor alle sluipwegen die de liefde tussen man en vrouw bewandelt. Precies daarom ook soms taaie lectuur. [Jos Van Damme] Hide text

In een briefwisseling met een vrouw die hij amper kent, geeft een man zich helemaal bloot. Hij wil een relatie 'in woorden alleen'. Zij gaat er op in, maar is toch alledaagser. Zij wil een ontmoeting, lijfelijk contact. Als die er uiteindelijk komt, ziet ze hem in al zijn kinderlijke naaktheid. De Israëlische schrijver (1954), bekend van 'Zie: liefde' en het meesterlijke 'Zigzagkind', heeft het in dit boek over de liefde: de angst ervoor, het verlangen ernaar, de onmogelijkheid ervan. Hij laat eerst de man, Jair, daarna de vrouw, Mirjam, aan het woord via hun brieven. In het derde gedeelte volgt dan het daadwerkelijke contact. Grossman gebruikt verschillende stijlen, geeft stemmingen goed aan, is sober en zuiver in zijn woordkeus. Hij heeft een opmerkelijke roman geschreven, die vooral vrouwen zal aanspreken. Kleine druk.