Het jaarboek
×

Het jaarboek
Reviews
Als je naar Harvard bent geweest, behoor je tot een elitegroepje, een clubje van slimme mensen, en je verliest elkaar nooit meer uit het oog. Elke vijf jaar komt er een jaarboek uit met daarin de adressen en een stukje leven van de alumni. Dat overzichtje schrijven ze zelf, dus is het logisch dat het leven er op papier net iets mooier uitziet dan het in werkelijkheid is. Op de reünie komt niet zelden aan de oppervlakte wat in de tekst niet geschreven werd. Het jaarboek van Deborah Copaken Kogan opent met die overzichtjes en je moet goed opletten welk verhaal later bij wie hoort. Terugbladeren is soms noodzakelijk om te weten welk personage waar woonde en welke man en kinderen bij haar hoorde.
Centraal staan vier vrouwen die samen afstudeerden in 1989: Addison, Clover, Mia en Jane. Op het tweede en derde plan verschijnen dan de echtgenoten, de kinderen en de vrienden. Andere afgestudeerden vullen de leemtes op in de beschrijving van wat eens een hechte groep was, maar die d…Read more
Centraal staan vier vrouwen die samen afstudeerden in 1989: Addison, Clover, Mia en Jane. Op het tweede en derde plan verschijnen dan de echtgenoten, de kinderen en de vrienden. Andere afgestudeerden vullen de leemtes op in de beschrijving van wat eens een hechte groep was, maar die d…Read more
Copyright (c) Vlabin-VBC
In 1989 waren Clover, Addison, Mia en Jane kamergenoten op Harvard. Sindsdien scheidden hun wegen zich, maar de vier vrouwen bleven elkaar, net als de andere afgestudeerden, volgen via het Harvard jaarboek. Elke vijf jaar vertelden ze hierin, via korte levensbeschrijvingen, hoe het hen verging. Maar net als bij status-updates op facebook werden vooral de positieve aspecten beklemtoond, om indruk te maken en krenkingen te camoufleren. Tijdens een reünieweekend komen ze er dus achter dat de levens van hun roommates er in de realiteit heel wat minder rooskleurig uitzien. Die confrontatie doet in de spiegel kijken en roept bij elk van hen prangende vragen op: zo verdergaan of het roer resoluut omgooien? De tweede roman van de fotojournaliste Kogan is vlot geschreven en -- bij momenten -- scherp en grappig, zoals de flaptekst belooft, maar het verhaal bevat ook heel wat wijdlopige passages. Een eigentijdse vrouwenroman over de brede kloof tussen wensdroom en realiteit, voor een brede lezer…Read more
-
Deborah Copaken Kogan
-
Marion Drolsbach
-
Ellis Post Uiterweer