Waarom worden er in het Hebreeuws nauwelijks detectiveromans geschreven? Dat is de vraag die politie-inspecteur Avraham (‘Avi’) Avraham in een politiekantoor in Cholon, een voorstad van Tel Aviv, stelt aan Channi Char’abi. Char’abi komt de verdwijning van haar zestienjarige zoon Ofer aangeven: hij is die dag niet op school gearriveerd en ook niet naar huis teruggekeerd.
Het antwoord op die vraag is volgens hem: omdat de daarin beschreven misdaden zoals seriemoorden en kidnapping in Israël nauwelijks voorkomen. Waarschijnlijk had Ofer onvoldoende gestudeerd voor een examen en is hij nu bang voor de reprimande die hem thuis wacht. Zijn advies is dat Channi Char’abi de volgende dag terug moet komen als haar zoon dan nog niets van zich heeft laten horen. En dus stuurt hij de angstige vrouw weg.
Dat had hij beter niet gedaan. Ofer is en blijft spoorloos. Ronduit verontrustend is dat er praktisch geen tips binnenkomen en er nauwelijks sporen zijn. Wel wordt twee weken later Ofers rug…
Read more
Waarom worden er in het Hebreeuws nauwelijks detectiveromans geschreven? Dat is de vraag die politie-inspecteur Avraham (‘Avi’) Avraham in een politiekantoor in Cholon, een voorstad van Tel Aviv, stelt aan Channi Char’abi. Char’abi komt de verdwijning van haar zestienjarige zoon Ofer aangeven: hij is die dag niet op school gearriveerd en ook niet naar huis teruggekeerd.
Het antwoord op die vraag is volgens hem: omdat de daarin beschreven misdaden zoals seriemoorden en kidnapping in Israël nauwelijks voorkomen. Waarschijnlijk had Ofer onvoldoende gestudeerd voor een examen en is hij nu bang voor de reprimande die hem thuis wacht. Zijn advies is dat Channi Char’abi de volgende dag terug moet komen als haar zoon dan nog niets van zich heeft laten horen. En dus stuurt hij de angstige vrouw weg.
Dat had hij beter niet gedaan. Ofer is en blijft spoorloos. Ronduit verontrustend is dat er praktisch geen tips binnenkomen en er nauwelijks sporen zijn. Wel wordt twee weken later Ofers rugzak een container teruggevonden, maar dat is het dan. De lezer weet dan al wat meer dan de stilaan radeloze inspecteur, omdat hij al uitgebreid kennis gemaakt heeft met een buur van de Sjar’abis, Zeëv Avni, die blijkbaar iets met de verdwijningszaak te maken heeft. Wat dat precies is, wordt pas duidelijk in de finale fase van het onderzoek.
De verdwenen zoon is Dror Mishani’s eerste detectiveroman, en het is een debuut dat kan tellen. Daar zijn twee redenen voor. In de eerste plaats is er de geloofwaardigheid van de twee figuren die afwisselend als focus dienen. Avraham Avraham is een ongetrouwde dertiger, een erg ‘menselijke’ figuur, die meermaals twijfelt aan zijn capaciteiten als rechercheur — en soms ook effectief de verkeerde beslissingen neemt. Zeëv Avni is een leraar met een gezinnetje en een ‘budding writer’ die nu al met een writer’s block geconfronteerd wordt. De zaak Ofer bezorgt hem misschien de nodige inspiratie om die te doorbreken.
Alle lof ook voor de intrige: het verhaal verzandt nergens in pietluttige details of dwaalsporen om het de lezer moeilijk te maken, maar het biedt een combinatie van realistische omstandigheden en een logisch slot. De enige gelijkenis met de traditionele detectiveroman is de twist in the tail, wanneer Avraham zelf bevestigd ziet wat hij tijdens een volkomen nutteloos werkbezoek aan Brussel zegt over de romandetective: ‘de echte oplossing [is] anders […] dan de oplossing waarmee hij op de proppen komt.’ Feiten kunnen altijd op verschillende manieren geïnterpreteerd worden.
‘Wordt vervolgd’ staat er op het einde. Als lezer kun je alleen maar hopen dat het vervolg van eenzelfde hoog niveau zal zijn.
[Eddy Waumans]
Hide text