Thriller -Gewezen journalist Dror Mishani doceert misdaadliteratuur aan de universiteit van Tel Aviv, heeft veel krimi's vertaald en werkt als redacteur bij een van de grootste Israëlische uitgevers, Keter Publishing. Maar bovenal heeft hij ook twee succesrijke politieromans geschreven. In het Hebreeuws, en intussen vertaald in onder meer het Engels, Frans, Duits en Nederlands.

De verdwenen zoon en De verdenking zijn de eerste delen van een serie met inspecteur Avraham Avraham (sic). Merkwaardig genoeg gaan de twee politieromans nauwelijks over de actuele problemen van Israël. Wel over het leven en de realiteit van Cholon, een volkse buitenwijk van Tel Aviv. Telkens vormt de verdwijning van kinderen de achtergrond van de plot.

In de eerste roman wordt de inspecteur geconfronteerd met de verdwijning van een jongen van zestien. Het loopt meteen mis. Avraham begint een dag te laat met zijn onderzoek omdat hij dacht dat Ofer gewoon even was weggelopen van huis en wel zou komen opdagen. De zaak wordt voor Avraham des te pijnlijker omdat zijn onmiddellijke chef ook haar zoon heeft verloren.

Avraham, een ingoede man vol goede wil, mist ervaring. Gepijnigd door schuldgevoelens tracht hij zijn werk zo goed mogelijk te doen. Zijn onzekerheid is nog sterker geworden in De verdenking, het recentste deel van de serie. Ze uit zich vooral in de perfectie die Avraham nastreeft als hij onderzoekt wie een nepbom heeft geplaatst in de nabijheid van een kinderdagverblijf van Cholon.

Zoals in een wat ouderwetse whodunit zijn er heel wat verdachten. Maar laat je niet beetnemen: Mishani moet het vooral van diepgang hebben. Alle personages, hoe onbelangrijk ze ook mogen lijken, spreken met een eigen stem. Dat Avraham, met al zijn twijfels, in zekere zin naar de onschuld van de verdachten zoekt, maakt het voor hem als speurder alleen maar moeilijker. Het zorgt wel voor onorthodox leesgenot en ongewone spanning. Mishani combineert dat met een overtuigende, nuchtere stijl en een doordachte compositie. De perfectie nabij.

Dror Mishani, De verdenking, De Bezige Bij, 335 p., 18,99 euro.

Dror Mishani, De verdwenen zoon, De Bezige Bij, 304 p., 7,50 euro.

FRED BRAECKMAN ■

Hide text

Waarom worden er in het Hebreeuws nauwelijks detectiveromans geschreven? Dat is de vraag die politie-inspecteur Avraham (‘Avi’) Avraham in een politiekantoor in Cholon, een voorstad van Tel Aviv, stelt aan Channi Char’abi. Char’abi komt de verdwijning van haar zestienjarige zoon Ofer aangeven: hij is die dag niet op school gearriveerd en ook niet naar huis teruggekeerd.
Het antwoord op die vraag is volgens hem: omdat de daarin beschreven misdaden zoals seriemoorden en kidnapping in Israël nauwelijks voorkomen. Waarschijnlijk had Ofer onvoldoende gestudeerd voor een examen en is hij nu bang voor de reprimande die hem thuis wacht. Zijn advies is dat Channi Char’abi de volgende dag terug moet komen als haar zoon dan nog niets van zich heeft laten horen. En dus stuurt hij de angstige vrouw weg.
Dat had hij beter niet gedaan. Ofer is en blijft spoorloos. Ronduit verontrustend is dat er praktisch geen tips binnenkomen en er nauwelijks sporen zijn. Wel wordt twee weken later Ofers rugzak een container teruggevonden, maar dat is het dan. De lezer weet dan al wat meer dan de stilaan radeloze inspecteur, omdat hij al uitgebreid kennis gemaakt heeft met een buur van de Sjar’abis, Zeëv Avni, die blijkbaar iets met de verdwijningszaak te maken heeft. Wat dat precies is, wordt pas duidelijk in de finale fase van het onderzoek.
De verdwenen zoon is Dror Mishani’s eerste detectiveroman, en het is een debuut dat kan tellen. Daar zijn twee redenen voor. In de eerste plaats is er de geloofwaardigheid van de twee figuren die afwisselend als focus dienen. Avraham Avraham is een ongetrouwde dertiger, een erg ‘menselijke’ figuur, die meermaals twijfelt aan zijn capaciteiten als rechercheur — en soms ook effectief de verkeerde beslissingen neemt. Zeëv Avni is een leraar met een gezinnetje en een ‘budding writer’ die nu al met een writer’s block geconfronteerd wordt. De zaak Ofer bezorgt hem misschien de nodige inspiratie om die te doorbreken.
Alle lof ook voor de intrige: het verhaal verzandt nergens in pietluttige details of dwaalsporen om het de lezer moeilijk te maken, maar het biedt een combinatie van realistische omstandigheden en een logisch slot. De enige gelijkenis met de traditionele detectiveroman is de twist in the tail, wanneer Avraham zelf bevestigd ziet wat hij tijdens een volkomen nutteloos werkbezoek aan Brussel zegt over de romandetective: ‘de echte oplossing [is] anders […] dan de oplossing waarmee hij op de proppen komt.’ Feiten kunnen altijd op verschillende manieren geïnterpreteerd worden.
‘Wordt vervolgd’ staat er op het einde. Als lezer kun je alleen maar hopen dat het vervolg van eenzelfde hoog niveau zal zijn.           
[Eddy Waumans] Hide text

De 16-jarige Ofer, een rustige, introverte jongen, verdwijnt spoorloos. Zijn moeder doet aangifte, de politie denkt aan weglopen en komt later tot de conclusie dat er meer aan de hand is. Wat opvalt is het gebrek aan aanwijzingen en informatie over wat voor jongen Ofer is. Deze tijdloze thriller speelt zich af in Israel. De politie heeft in dit moordonderzoek vanaf het begin oogkleppen op, als lezer zou je ze graag een handje helpen. De auteur verweeft drie verhalenlijnen met elkaar, telkens vanuit het gezichtspunt van een van de betrokkenen. Dit schept meer verwarring dan dat het toevoegt. De auteur weet op het eind alle losse draadjes wel weer af te hechten. De reis naar Brussel midden in het onderzoek is overbodig en ongeloofwaardig. De psychologische laag is wat dun, wel maakt het dat je doorleest. Een pagerunner is het boek niet, ook al suggereert de uitgever dat. Dit boek is een debuut, de auteur beperkte zich hiervoor tot het vertalen van boeken van anderen. Zie ook 'The missing file'*. Normale druk. Hide text