Kersenbloed vormt alweer de negende bijdrage in de boekenschappen van de 'Kidsbibliotheek', een samenwerkingsverband van de Kidsweek en de 'Lemniscaatkrant'. Abonnees van deze Nederlandse jongerenbladeren met info over boeken, muziek, computer en TV, ontvangen viermaal per jaar gratis een jeugdboek. Voor andere lezers zijn de boeken "voor een prikkie" in de boekhandel te koop. Auteurs die reeds hun sporen verdienden in de Nederlandse jeugdliteratuur, zoals Paul Biegel, Edward van de Vendel en Lydia Rood schreven al een bijdrage voor de reeks. Floortje Zwigtman refereert in Kersenbloed uitgebreid naar haar recentste roman Tegenspel (De Leeswelp 2007, p. 73), het tweede deel van de trilogie 'Een groene bloem'. Als een ervaren Adrian voor het eerst écht met Vincent naar bed gaat, maakt de naïef-romantische kunstschilder duidelijk dat hij een hogere, door kunst gesublimeerde en louter zinnelijke liefde verkiest boven de zondig-lichamelijke aantrekkingskracht. Of is Vince toch niet zo naïef? Terwijl Tegenspel vooralsnog voorzichtig verwijst naar een dieperliggende oorzaak, geeft Zwigtman in Kersenbloed een stem aan Vincents jeugdtrauma's uit zijn kostschooltijd.
Engeland, 1880. In een korte, aangrijpende inleiding schetst Zwigtman op filmische wijze een beeld van een eenzame en verlaten Vincent, ten midden van een lege slaapzaal. Het eerbiedwaardige Elm College heeft om één of andere duistere reden een flink aantal leerlingen verloren, weggehaald, door hun ouders of door de dood. In de daaropvolgende flashbacks verhaalt de auteur met bijzonder veel inlevingsvermogen de verwarrende gevoelswereld van de kostschooljongens. In een wereld zonder begeleidende stem van volwassenen wegen morele vraagstukken over de waarheid en het goede erg zwaar door; een interessante invalshoek die ook in Zwigtmans tweede roman Wolfsroedel (De Leeswelp 2002, p. 313) overtuigend werd ingevuld, in het bijzonder voor de sensitieve Vince, die twee medeleerlingen betrapt op onzedelijke daden. Vooralsnog zwijgt Vince, zoekt troost bij boezemvriend Harold en probeert de schokkende gebeurtenissen te verdringen. Onbewust krijgt hij steun van meneer Husher, de populaire leerkracht Grieks, die alleen het beste met de jongens voorheeft. Maar Husher blijft een kind van zijn tijd, dat zich op zijn beurt zorgen maakt over tegennatuurlijke vriendschappen die zich in het verborgene van Elm's Wood afspelen. Conform de tijdsgeest benadert de auteur het taboeonderwerp homoseksualiteit steeds omzichtig en wordt er slechts in bedekte terminologie verwezen naar de zondige liefde. Via de metafoor van de duistere god Pan probeert meneer Husher de onschuldige jongens voor zulk kwaad te behoeden: "En zo is het volgens mij ook met mensen die Pans aanwezigheid voelen. Ze weten niet waar ze bang voor zijn, maar voelen wel dat het iets beestachtigs en gevaarlijks is. Het is het onbekende dat we het meest vrezen". In de daaropvolgende dreigende sfeer van angst voor Pan, wiens schimmige figuur en fluitspel in de donkere bossen wordt opgemerkt, gaan enkele jongens ten onder. Na de zelfmoord van een zesdejaars, verliest eerstejaars Tim het verstand na het aanschouwen van Pan. Ondertussen groeien Harold en Vince steeds dichter naar elkaar. Als Harold op een nacht voorzichig seks in hun relatie brengt, wijkt Vince angstvalige terug. Hun mooie, verhevene vriendschap beschouwt hij als bezoedeld.
Als hij kort daarop in een schaapskooi in Elm's Wood de waarheid in verband met Pan verneemt, staat zijn besluit vast. Vince maakt een keuze die geheel aansluit bij de geldende normen en waarden van het 19e-eeuwse Engeland. Gelukkiger wordt hij er echter niet van. In het nawoord zegt Zwigtman daarover: "Het is dus de vraag of het wel écht een juiste keuze is. Regels volgen of niemand teleurstellen - het is verrekte moeilijk om het juiste te doen. Maar zo is de werkelijkheid. En dat verhaal mag je gerust eens laten horen." Geen makkelijke keuzes dus, maar die vind je bij Zwigtman sowieso nooit. Interessant is juist het oproepen van vragen, waarbij jongeren zelf dienen te overdenken welke keuzes of antwoorden al dan niet de 'goede' zijn. Geschreven in een rijke traditie van kostschoolromans, behandelt Zwigtman tal van thematieken, roept ze vragen op en verbergt ze veel tussen de regels. In haar schrijfstijl moest de auteur duidelijk concessies doen aan de conventies van de 'Kidsbibliotheek', want het blijkt geen sinicure om in nauwelijks 90 bladzijden grote levensvragen op te roepen. Noch krijgt Zwigtman de kans om - zoals in eerder werk - in een uitdeinende woordenstroom een krachtige ode aan de verhalende kracht van literatuur te schrijven. Sfeerscheppende adjectieven, een zorgvuldig opgebouwde spanningsboog, fragmenten die de lezer raken tot in zijn ziel, het is allemaal wel aanwezig, maar slechts met mondjesmaat, waardoor je toch grotendeels op je honger blijft. Daarmee rijst de vraagt of Zwigtmans wijdlopige stijl en sterke psychologische portrettering wel in een novelle van een dergelijk kort bestek gegoten kan worden. Nu blijkt Kersenbloed vooral een onaf geheel, een geraamte waaraan de spieren en het vlees ontbreken die het verhaal zeggingskracht hadden moeten verlenen. [Jürgen Peeters] Hide text

Vincent moet wennen aan het strenge regime op Elm College. Om de jongens op het rechte pad te houden roept een van de docenten de angstaanjagende natuurgod Pan in het leven. Wie hem tegenkomt, overleeft het niet. Als een leerling dood in de rivier wordt aangetroffen, is dit het begin van een reeks enge gebeurtenissen. Kostschoolverhaal dat zich afspeelt in Engeland rond 1880, waarin de jeugd van Vincent Farley, een hoofdpersoon uit 'Schijnbewegingen' en 'Tegenspel'*, beschreven wordt. Duidelijk komt naar voren hoe prestaties en haar goede naam de enige twee dingen zijn die tellen op Elm College. Over emotie en gevoelens wordt niet gepraat waardoor leerlingen in ernstige psychische moeilijkheden kunnen komen. Vlot geschreven, op sommige momenten spannend verhaal over een zwaar onderwerp dat pas aan het eind duidelijk wordt. Doet in de verte denken aan 'De verborgen geschiedenis' van Donna Tartt en de film 'Dead poets society'. Jeugdboek verschenen in de reeks 'Kidsbibliotheek'. Een aantal termen, zoals college, sater, halfgod en prefect, wordt in voetnoten uitgelegd. Achter in het boek staan een interview met en korte beschrijvingen van andere titels van de auteur. Vanaf ca. 14 jaar. Hide text

Dit verhaal speelt zich af in 1880 op een Engelse kostschool. Vincent is dertien en vindt het erg eng op het strenge Elm College. Niet alleen de strenge regels van de leraars maar ook de macht die de oudste jongens hebben over de eerstejaars speln daarin een grote rol. Vincent probeert niet op te vallen maar toch ontkomt hij niet aan al het geheimzinnige gedoe dat plaatsvindt tussen de jongens op de slaapzaal en in het bos. Hij kan er met niemand over praten want klikken wordt vreselijk bestraft. Niets wat er op Elm gebeurt is eerlijk, of zelfs maar menselijk. De leraars hameren erop dat de naam van de school moet worden hooggehouden. Heimelijke gebeurtenissen worden dan ook in de doofpot gestopt. Totdat er doden vallen en pittige details bekend raken. Vincent denkt dat de duistere natuurgod Pan er alles mee te maken heeft.
Een verhaal over vriendschap en aantrekkingskracht tussen jongens op een college. Het hoofdpersonage Pan, sater uit de oudheid, wordt steeds als schuldige aangeduid. Eigenlijk is de vriendschap tussen jongens een eeuwenoud gegeven. De gevoelens worden sterk beschreven. Het taboe is zeer groot, we schrijven 1880. Het ongekende, de verwarring, hoe ermee om te gaan en de schrik voor de ontdekking staan centraal.
Hide text