Voor Wilde beesten bewerkte Hans Hagen twee eerder verschenen verhalen: Maliff en de wolf (1994) en Het spoor van de panter (1991). Beide verhalen spelen in een andere cultuur. Maliff woont in de woestijn. Met zijn familie trekt hij rond met de schapen. Bij de rivier vindt hij een jonge wolf. Zijn oom wil het dier doden, maar als ze het geraamte van de moeder vinden, mag Maliff het wolfje houden. De auteur weet met rake details in weinig woorden het leven in de woestijn te typeren met de hitte, de dorst en vooral de verbondenheid van de nomaden met elkaar en met hun kudde. Hoe 'vreemd' de setting ook is, de gevoelens en reacties van Maliff zijn universeel herkenbaar.

Djit woont in het oerwoud in een boomhut. Net als Maliff hoort hij bij het begin van het verhaal iets bijzonders in de nacht. Het is de schreeuw van de panter die op de geiten jaagt. Als zijn grootvader hem vraagt water uit de rivier te halen, overwint hij zijn angst en hij gaat op tocht. Bij de rivier glijdt hij uit en hij valt met zijn hoofd op een steen. Hij raakt in coma en beleeft een heel bijzondere droom waarin hij zijn moed kan laten zien. Er zijn heel wat parallellen tussen beide verhalen. In allebei speelt de droom een belangrijke rol, vervullen de ouderen een centrale rol en worden verhalen verteld. Het verhaal over Djit heeft wel een duidelijker boodschap: het beklemtoont de waarde van zin voor initiatief en doorzettingsvermogen. In de droom worden die wel erg sterk in de verf gezet.

De vormgeving is aangepast aan beginnende lezers: elke mededeling krijgt een aparte regel, de letter is vrij groot en het boek is ruim voorzien van tekeningen. Het woordgebruik is eenvoudig, maar je krijgt nergens de indruk dat de auteur zich bewust heeft beperkt. Hagens taal is beeldend, zoals in de verhalen van de nomaden: "De maan hangt op zijn rug in de lucht. Als een schijfje meloen". Vaak ook zijn de zinnen bijzonder klankrijk, waarbij de auteur op subtiele wijze rijm verwerkt: "Hij dobbert de donkere nacht in".

In een soort nawoord vertelt de auteur hoe de verhalen geboren werden uit een combinatie van persoonlijke belevenissen van de auteur en zijn fantasie. Deze combinatie leverde boeiende verhalen op die tegelijk vreemd en herkenbaar zijn. [Jan Van Coillie] Hide text

Maliff, een Syrische jongen, hoedt samen met zijn familie schapen. Op zoek naar water vindt hij een wolvenwelp. Maliff wil hem houden, maar een wolf is een gevaar voor schapen.... Djit, een Indonesische jongen, woont met zijn opa in een boomhut en zorgt voor de geiten. 's Nachts wordt hij wakker door een vreemd geluid. Als hij gaat kijken, is er een geit weg... Twee verhalen met een open eind, die zich afspelen in landen die voor de meeste kinderen onbekend zijn. Dromen en overleveringsverhalen met een boodschap waarin de macht van de natuur belangrijk is, spelen een grote rol. Vlot leesbaar met korte zinnen. Op bijna elke pagina eenvoudige potlood/houtskoolillustraties, verschillend van grootte, die perfect de sfeer van de verhalen weergeven. Achterin vertelt de schrijver hoe hij op de verhalen is gekomen. Ze verschenen eerder afzonderlijk en zijn voor deze heruitgave bewerkt. Sfeervolle, soms een beetje spannende verhalen, die de lezer meenemen naar heel andere werelden. Vanaf ca. 8 jaar. Hide text

‘Wilde Beesten’ bestaat uit twee verhalen: het eerste gaat over de wolf van Maliff, het tweede over Djit en de panter. Het zijn bewerkingen van boeken die resp. in 1994 en in 1991 verschenen als afzonderlijke werken. ‘Maliff en de wolf’ werd in 1995 bekroond met een ‘Vlag en Wimpel’. Maliff woont in de woestijn. Met zijn familie is hij op zoek naar water. Aan de rivier vindt hij een jong wolfje. Zijn oom wil het beest doodschieten, want hij heeft schrik dat het moederdier op zoek zal gaan naar haar kleintje en zo de mensen zal aanvallen. Tot zijn grote verdriet moet Maliff het dier achterlaten. Het wolfje blijft hem echter volgen. Als ze het skelet van zijn moeder ontdekken mag hij het diertje houden. Djit woont in het oerwoud. In de nacht hoort hij een schreeuw: een panter heeft een geit geroofd. Djit volgt het spoor van de panter en probeert de geit te redden. Hiervoor moet hij niet alleen de panter, maar ook zichzelf trotseren. Hans Hagen is een echte verhalenverteller. Hij vertrekt vaak uit reiservaringen, die hij dan op een poëtische wijze weergeeft. De foto’s die hij op die reizen maakt, laat hij aan de illustrator zien, zodat die weet welke setting Philip Hagen voor ogen heeft. Aan de hand van de gebeurtenissen laat Hagen de lezertjes even meekijken in het leven van alledag, zoals het geleefd wordt in de streken die hij beschrijft. Het centrale punt is steeds de strijd die iedereen met zichzelf en zijn angsten moet leveren. De taal waarin hij dit doet, is steeds aangepast aan de leeftijd van de doelgroep, met aandacht voor een eenvoudige, maar doordachte bladspiegel. Zoals altijd sluiten de zwierige illustraties van Philip Hopman naadloos bij de verhalen aan.

Hide text