Droogstappen, aansingelen, lichtrijden, bokken, longeren, het zijn stuk voor stuk termen die je leert kennen bij het lezen van Rosa's ponyvrienden. Het verhaal speelt zich voor een groot deel af op een manege waar kinderen ponyrijles krijgen. Rosa is een van hen. Ze is elf jaar oud, enig kind, nogal bedeesd en ze heeft een groot rechtvaardigheidsgevoel, ook voor dieren. Donna is haar hartsvriendin. Sem hoort ook bij het vriendenclubje en in de loop van het verhaal raakt de zevenjarige Bertik steeds nauwer betrokken. Het verhaal besteedt ruim aandacht aan alles wat te maken heeft met het verzorgen van en het rijden op pony's. Voor Rosa is het moeilijk te verwerken dat Zefir, de pony die ze een jaar lang met succes bereden en verzorgd heeft, een vreemd gedrag begint te vertonen nu Gea, de eigenares, zich met het dier bemoeit. Op een gegeven ogenblik wordt het duidelijk dat Gea haar pony slaat. Het vriendenclubje smeedt een plan om Gea op heterdaad te betrappen. Een parallelle verhaallijn belicht de relatie die Rosa en Donna met hun ouders hebben. De ouders van Rosa zijn goedbedoelend, maar gaan zo op in hun werk en vriendenkring dat, als hun dochter met hen wil spreken, het net is 'of ze een andere taal spreekt. Ze horen wel dat ze iets zegt, maar ze verstaan haar niet'. Donna's ouders zijn gescheiden. Donna woont bij haar moeder, een hardwerkende, warme vrouw, maar de verplichte bezoeken aan haar vader zijn meestal geen succes door het bazige gedrag van diens nieuwe vrouw. De situatie waarin beide meisjes verkeren is zeker niet uitzonderlijk. De auteur beschrijft het zodanig dat kinderen zich erin kunnen herkennen. Je hoeft niet per se een ponyliefhebber te zijn om van dit vlot en helder geschreven boek te kunnen genieten. [Herman Kakebeeke] Hide text

Nu Zefir niet meer haar verzorgingspony is, moet Rosa knarsetandend toezien hoe ruw de eigenares het dier blijft behandelen uit onmacht. Met haar vriendin Donna bedenkt ze een plan om Zefir te redden. Vervolg op ‘Rosa’s verzorgpony’*, maar los te lezen deel over het wel en wee in een manege, waar de hartstochten hoog op kunnen lopen. Inleefbaar verteld en rustig opgebouwd verhaal in 23 getitelde hoofdstukjes, waarin ponyrijden een redelijk alternatief blijkt voor gebrek aan aandacht thuis. Van een eenzaam en verlegen meisje ontpopt Rosa zich langzaam tot een vriendin die initiatief durft te nemen. Aan het derde boek over Rosa is een prijsvraag verbonden, in te zenden vóór 1 juli 2010. Achterin een lijst met uitleg van paardentermen. Op het omslag een kleurenfoto van fris meisje met pony. Vooral herkenbaar voor ponymeisjes, maar ook aantrekkelijk voor niet-ingewijden vanaf ca. 9 jaar.